De eerste weken in Kopenhagen

Hoi allemaal!

Inmiddels is het alweer meer dan twee weken geleden dat ik in Kopenhagen aankwam, dus tijd om even te vertellen hoe het hier is en wat ik tot nu toe heb gedaan.
Op vrijdag 1 augustus was mijn lange treinreis hier naartoe. ’s Ochtends vroeg ben ik met de auto vanuit Wageningen naar Münster gebracht. Toen we van huis vertrokken ben ik heel lief uitgezwaaid door buurvrouw Coby, en in Münster was het toen toch echt tijd voor het het afscheid van papa, mama en Hilde. Toen de trein kwam bleek dat de wagon waar ik in moest zitten niet bestond, dus mijn 35 kg wegende koffer en ik zijn toen maar gewoon ergens ingestapt, wat helaas de eerste klas bleek te zijn. Het vergde enige ochtendgymnastiek om me met al mijn spullen langs de rollators en andere bagage te wurmen, maar uiteindelijk had ik een goed zitplekje gevonden. Toen vond ik in mijn tas een cadeautje dat Hilde erin had gestopt, een boek over Hans Christian Andersen in Kopenhagen, echt heel erg leuk en lief! Het eerste deel van de reis ging snel, maar we hadden een beetje vertraging en de intercom werkte niet zo goed, dus ik was eerst bij het verkeerde station uitgestapt.. Hamburg-Harburg in plaats van Hamburg centraal station. Toen ik was uitgestapt realiseerde ik me al dat het station veel te klein was om Hamburg centraal te zijn, en toen moest ik weer heel snel instappen in dezelfde trein. Dat moest iets te snel, en door het hijsen van mijn koffer brak toen het handvat af. Heel erg onhandig! Toen ik wel echt in Hamburg was had ik meer dan een uur overstaptijd dus kon ik rustig aandoen, wat ook wel nodig was want vanwege werkzaamheden aan een paar sporen moest ik ineens ergens anders heen en heel ver omlopen omdat de roltrap in verbouwing was. Het perron waar de trein naar Kopenhagen zou komen werd alsmaar voller, en toen de trein eenmaal kwam was het een enorm gedring om naar binnen te kunnen. Op het perron stond naast mij een Noorse Afrikaanse jongen die naar Zweden moest en amper Engels kon en mij iets vroeg over zijn treinreis, en toen zei die dat hij me wel wilde helpen met mijn koffer. Toen de trein er was rende hij echter heel snel naar binnen zonder iets te zeggen, dus ik werd alweer een beetje wanhopig hoe ik mijn koffer dan naar binnen zou krijgen, zonder handvat in al dat gedring. Gelukkig kwam de jongen terug naar buiten om me te helpen, hij was alleen zo snel de trein in gegaan om zitplaatsen voor ons te claimen! Ik had eigenlijk een gereserveerde zitplaats, maar het was al onmogelijk om meer dan 3 stappen te zetten in die trein dus die kon ik niet bereiken. Uiteindelijk zijn een aantal mensen zonder reservering uit de trein gezet, zodat een paar anderen met reservering er nog bij konden, maar de trein was nog steeds supervol en iedereen moest staan. Het duurde 20 minuten voordat ik de zitplaats kon bereiken die die jongen zo lief voor mij bezet had gehouden, maar toen kon ik gelukkig zitten! Dat maakte de reis toch een heel stuk comfortabeler dan meer dan 4 uur staan. Na een paar uur moesten we vanuit Duitsland op de ferry naar Denemarken, en iedereen moest de trein uit. Je kon al je spullen achterlaten en moest uiteindelijk weer terug naar dezelfde plek, dus het was heel relaxt om even met weinig bagage en minder mensen op een kluitje te kunnen rondlopen op de boot. Toen we in Denemarken waren aangekomen was het nog een stukje met de trein met wat meer stops, en uiteindelijk moest bijna iedereen eruit in Kopenhagen. Dezelfde jongen hielp me weer met mijn koffer, ik heb hem duizendmaal bedankt voor alles en toen was het zoeken naar mijn mentor, die me ergens stond op te wachten. Het was niet moeilijk om haar te vinden en zij had mijn sleutel en kon me helpen met een kaartje voor de trein richting mijn huis. Ik woon in Valby, vroeger een voorstadje van Kopenhagen maar nu eigenlijk een ingeburgerde buurt van de stad, en vanaf Valby station was het maar 5 minuten lopen naar mijn huis, en omdat ik thuis een plattegrondje had uitgeprint was het makkelijk te vinden. Mijn kamer is op de 2e verdieping en het ging natuurlijk nooit lukken om mijn 35 kg koffer zonder handvat daar in een keer te krijgen, dus boven heb ik eerst mijn backpack leeggekieperd en een paar grote plastic zakken opgevist, waarna ik beneden zo ongeveer op straat mijn hele koffer heb leeggehaald en de spullen in de kleinere tassen had gedaan. Toen kon ik met een paar keer lopen alles naar boven krijgen.
Ik woon in een appartement met 3 slaapkamers, een keuken met een tafel erin en een badkamer. Mijn kamer is echt heel erg groot (dat was perongeluk gegaan omdat het kamerapplicatiesysteem zo stressvol was), maar dat is eigenlijk wel heel fijn. In het begin voelde ik me nog niet echt thuis omdat ik nog geen huisgenoten heb, wat best wel eenzaam was omdat ik verder ook nog niemande kende, en er waren wat problemen in huis waardoor het niet helemaal prettig was. Op een gegeven moment hield mijn fornuis niet meer op met een enorm had tikgeluid maken en het kostte vrij veel moeite voordat de werknemers van het Housing office me serieus namen, daarna duurde het nog 5 dagen voordat er iemand is langsgekomen om het op te lossen.. Dat was vervelend maar gelukkig is het ‘gemaakt’ (ze hebben alleen een elektriciteitsdraadje doorgeknipt) en lijkt verder nu alles oke.

In het eerste weekend ben ik wat gaan drinken met mensen uit mijn mentorgroepje, heb ik wat rondgelopen in mijn buurt en even in een park gezeten waar een groot festival was. Heel Kopenhagen komt daarop af, iedereen neemt kleedjes en eten, spelletjes of leesvoer mee en op het podium speelt de hele dag live muziek. Het was mooi weer en wel leuk om daar een tijdje te zitten met mijn Nederlandse tijdschriftje dat ik nog had.

Op maandag begon mijn taalcursus. We moesten er om kwart voor 9 zijn, maar omdat ik met de bus en metro moest en niet precies wist waar ik precies moest zijn, was ik al om half 8 van huis vertrokken. Het was niet zo moeilijk en ik kon het in een keer vinden, dus ik was er natuurlijk veel te vroeg. Eerst hadden we een introductiepraatje van verschillende personen over de uni en wat organisatorische dingen, en daarna werden de lijsten van de klassen geprojecteerd en kon iedereen zijn leraar volgen naar een lokaal, waar we meteen begonnen met Deens praten, ‘Jeg hedder Judith’, niet al te moeilijk, behalve dan dat je het uitspreekt als ‘Ja hilla Judith’, en zo werkt heel de Deense taal: alles is niet wat het lijkt, de ene helft van de letters spreek je niet uit en de andere helft spreek je heel anders uit dan je zou denken. Het helpt wel om veel te oefenen en na 2 weken hebben we toch al best indrukwekkende vorderingen gemaakt. We kunnen onze klas beschrijven, zeggen hoeveel talen we kunnen spreken, van wat voor eten we houden, vragen of we iets mogen lenen/verbruiklenen (wat soms nogal grappige momenten oplevert als iemand per ongeluk zegt, mag ik een zakdoekje of wat water lenen, wat dus betekent dat je hetzelfde weer teruggeeft..), en we kunnen zeggen waar we wonen en wat we gaan doen na de les. Verder hebben we een soort korte stripverhaaltjes in het boek waar we steeds verhaaltjes over moeten vertellen, dus we kunnen ook het hele dagelijks leven van Stine, Soren en Ivan die in het Nordea Banks hovedkontor werken beschrijven. Dat komt natuurlijk altijd van pas :P

In Kopenhagen is het vrij noodzakelijk om een fiets te hebben om je overal goed en goedkoop te kunnen verplaatsen, en om het meteen goed te doen heb ik meteen in de eerste week al 3 verschillende fietsen gehad. Op de eerste maandagavond had ik een afspraak met een meisje dat haar fiets verkocht. De fiets was een beetje te klein voor me, maar ik gokte het er maar op dat het zadel en stuur nog hoger gezet konden worden, en anders kon ik hem wel weer verkopen; via facebook is er een enorme fietsenhandel door en voor uitwisselingsstudenten. De fiets bleek toch niet helemaal op een goede hoogte te kunnen, dus ik ging op zoek naar een andere en had al snel een heel mooie gevonden. Een afspraak gemaakt, en inderdaad een prachtige fiets, maar.. weer te klein.. Toch was ie al een stuk comfortabeler dan mijn eerste fiets, dus ik nam hem maar mee, en de volgende dag op de uni heb ik toen uiteindelijk van fiets geruild met een Australisch vriendinnetje uit mijn klas, die een stuk kleiner is dan ik en wel een grote fiets had. Dat was dus mijn derde en eindelijk perfecte fiets  De eerste fiets houd ik denk ik toch nog een tijdje als reservefiets (of om te gebruiken voor als iemand op bezoek komt), dan verkoop ik allebei de fietsen weer in januari.
Ik kan in ieder geval nu overal makkelijk naartoe!

Voor de taalcursus hebben iedere ochtend les en ’s middags is er soms een sociale/culturele activiteit. De eerste dinsdagmiddag was er een barbecue, je kon in groepjes allemaal een wegwerpbarbecue, worstjes,
broodjes, aardappelsalade en sausjes krijgen en dan je eigen hotdogs gaan maken. Heel gezellig en een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen.
Verder hebben we een film gekeken, een stadstour in het centrum gehad en een tour in Christiania, de vrije stad/hippiebuurt hier in de stad waar de mensen hun eigen regels hebben, zoveel mogelijk alles zelf doen en onafhankelijk willen zijn. Ze beschouwen zichzelf eigenlijk als een apart mini staatje, ze hebben ook hun eigen valuta en als je er weer weggaat zie je een bordje met: you are now entering the EU. Ik vond het vooral een bijzondere gewaarwording. De wijk ziet er rommelig maar wel gezellig uit en het is eigenlijk net een hele grote kleurrijke camping. De mensen die er wonen hebben opzich goede ideeën wat betreft recycling en milieuvriendelijkheid, maar aan de andere kant worden er heel veel drugs gebruikt, er is een enorme straat waar je geen foto’s mag maken omdat daar alle (illegale) drugshandel plaatsvindt, hoewel iedereen toch wel weet dat dat daar gebeurt.

In mijn klas zitten erg leuke mensen en ik doe ook veel met ze buiten de lessen, wat erg gezellig is en daardoor ben ik niet zo eenzaam ondanks dat ik nog geen huisgenoten heb. Een meisje woont 5 minuutjes bij mij vandaan dus ik kan met haar samen naar de uni fietsen. Verder eten we vaak samen met een groepje, en gaan we ’s middags of in het weekend dingen doen zoals naar het strand of het zwembad, meedoen met een walking tour, picknicken en buiten film kijken (dat was heel gaaf, een grote gratis buitenbioscoop in een park waar ze een week lang iedere dag een andere film lieten zien), en op zoek naar het briefje dat Anouk hier voor me had verstopt. Dat was nog een hele zoektocht, met een aantal keer verdwalen, maar uiteindelijk had ik het briefje gevonden en ondanks dat hij er inmiddels uitzag alsof hij honderd jaar geleden was neergelegd in plaats van een paar weken geleden, was hij toch nog aardig leesbaar! Heel erg leuk om zoiets liefs te vinden hier!

Doordeweeks moet ik erg vroeg opstaan, om 8 uur vertrek ik hier (dat is echt ruim op tijd, maar de tijd dat we er te vroeg zijn gebruiken we om nog even onze Deense dialoogjes te oefenen). Deze weken was ik best wel moe door dat vroege opstaan en door alle nieuwe dingen, overal de weg vinden en ik wilde aan zoveel mogelijk dingen meedoen om nieuwe mensen te leren kennen. Gelukkig wordt het nu steeds beter, hoewel het nog steeds niet mijn ding is kom ik een beetje in het ritme van vroeg opstaan, ik verdwaal wat minder vaak en ik weet nu ook wat beter mijn weg te vinden in de supermarkten.
De weken van de taalcursus vliegen om en de weekenden zijn heerlijk om een beetje bij te kunnen slapen. Afgelopen vrijdag hadden we een verjaardagsfeestje van een jongen uit onze klas, daarna zijn we nog bij een ander meisje thuis gaan zitten en uiteindelijk zijn we om een uurtje of half 6 ’s ochtends op het strand beland om de zonsopgang te zien. Dat werkte helaas niet echt want het was nogal bewolkt. Een paar mensen waren zo gek om in de zee te gaan zwemmen, maar het was echt superkoud dus dat leek mij niet zo’n idee, en uiteindelijk zijn een ander meisje en ik op het strand in slaap gevallen totdat de rest klaar was met zwemmen. Toen was het nog een enorme tocht terug naar huis, helemaal aan de andere kant van de stad, maar na bijna een uur fietsen lag ik om 7 uur doodmoe in mijn bed na meer dan 24 uur wakker geweest te zijn.
Gisteravond hadden we een rustige maar erg gezellige avond, we hebben met een groepje twee heerlijke culinaire lasagnes gemaakt en daarna spelletjes gespeeld. Vannacht heb ik wat langer geslapen en straks ga ik met een of twee klasgenootjes op zoek naar een markt, en verder moet ik vandaag mijn huiswerk nog maken. Ons schriftelijk examen is al komende vrijdag, dus dat wordt nog even flink aan de bak deze week! De maandag daarna is het mondeling, en diezelfde week zijn de facultaire introductiedagen hier. Op 1 september beginnen mijn eerste vakken en ik ben erg benieuwd hoe dat zal zijn. Ik ga proberen jullie via deze blog op de hoogte te houden!

Verder wil ik nog even zeggen dat ik heel blij ben met alle kaartjes die ik hier gekregen heb, ik hang ze aan de lege witte muur boven mijn bed en dat maakt mijn kamer een heel stuk gezelliger. Voor degenen die mijn adres willen weten, hier woon ik:

Mosedalvej 9 – 2TH
2500 Valby
Denemarken

Het is nogal een lang verhaal geworden maar ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen!

Heel veel liefs,
Judith